วันที่ 16 พฤษภาคม 2563 เวลา 10.00 น. นายจุรินทร์ ลักษณวิศิษฏ์ หัวหน้าพรรคประชาธิปัตย์ รองนายกรัฐมนตรี และรัฐมนตรีว่าการกระทรวงพาณิชย์ นำคณะ ร่วมด้วยคุณหญิงกัลยา โสภณพนิช รัฐมนตรีช่วยว่าการกระทรวงศึกษาธิการ มอบปลากระป๋อง และถุงยังชีพ บรรเทาทุกข์ให้แก่กลุ่ม”ซาเล้งอีสาน”ที่ สถานีรถไฟ อ.เมือง จ.ขอนแก่น มีชาวซาเล้งมาร่วมรับถุงยังชีพรวม 500 คน นายจุรินทร์ กล่าวทักทายกับกลุ่มซาเล้งที่มาวันนี้ ว่า “ซาเล้งเพื่อนยาก!” และกล่าวว่าตั้งใจมาพบเพื่อนซาเล้งภาคอีสานโดยเฉพาะที่จังหวัดขอนแก่น เพราะสองสัปดาห์ก่อนได้มีโอกาสพบพวกเราชาวซาเล้งที่หลักสี่ กรุงเทพฯ ซึ่งส่วนใหญ่ซาเล้งที่พเนจรจากหลายจังหวัดทั่วประเทศก็จะไปรวมตัวกันที่นั่นและได้มีโอกาสไปเยี่ยมมาแล้วครั้งหนึ่ง กับท่านนายกสมาคมซาเล้งฯและเอาถุงยังชีพไปมอบให้เพื่อเป็นกำลังใจและเพื่อสะท้อนความห่วงใยของของผมของกระทรวงพาณิชย์และสมาคมซาเล้งแห่งประเทศไทย นายจุรินทร์ กล่าวว่า ก่อนหน้านี้ได้มีโอกาสพบกับพี่น้องชาวซาเล้งมาแล้วหลายครั้ง ตอนที่ราคาเศษกระดาษตกต่ำมากๆ พวกเราไปรับซื้อเศษกระดาษเอามาขายให้กับร้านค้าของเก่าราคาตกลงมาเหลือกิโลกรัมละ 50 สตางค์ ก็ไม่พอเลี้ยงชีพ แต่ก็ไม่ใช่ความผิดของร้านรับซื้อของเก่า เพราะตัดราคากันเป็นทอดๆตั้งแต่ราคากระดาษในตลาดโลกเป็นลำดับ ราคาเลยลดลงมาเหลือ 50 สตางค์ จึงมอบหมายให้เลขานุการรัฐมนตรี (บุณย์ธีร์ พานิชประไพ) ได้นัดพวกเราไปพบตัวแทนให้ร้านรับซื้อของเก่าพบกับโรงต้มกระดาษ โรงกระดาษรีไซเคิล และเจรจาตกลงกันสุดท้ายเป็นที่มาของการยอมทำสัญญาลูกผู้ชายว่าต่อไปนี้เศษกระดาษของเก่าจะรับซื้อให้ได้เฉลี่ยกิโลกรัมละ 2 บาทแต่จะไม่ให้ลงมาเหลือกิโลกรัมละ 50 สตางค์อีกและผมสนับสนุนให้พี่น้องชาวซาเล้งได้มีการรวมกลุ่มกันจัดตั้งเป็นสมาคมขึ้นมา “หากมีปัญหาความเดือดร้อนของพวกเราทั่วทุกภาคทั้งประเทศ รวมทั้งภาคอีสานด้วย ต่อไปจะได้มีตัวแทนทำหน้าที่เอาความเดือดร้อนของพวกเราไปบอกรัฐบาล โดยเฉพาะในช่วงที่ผมเป็นรัฐมนตรีว่าการกระทรวงพาณิชย์ ผมยินดีที่จะรับเรื่องร้องทุกข์จากพวกเราโดยนายกสมาคมก็มาด้วยในวันนี้” รองนายกรัฐมนตรีและรัฐมนตรีว่าการกระทรวงพาณิชย์ กล่าว รายงานข่าวแจ้งว่า ประชาชนผู้ประกอบอาชีพ ซาเล้งภาคอีสานและโดยเฉพาะที่จังหวัดขอนแก่น เต็มไปด้วยความอบอุ่นและปลื้มใจ เพราะเป็นครั้งแรกที่ได้รับการขึ้นบัญชีมีตัวตนให้ประกอบอาชีพและได้รับความใส่ใจจากรัฐ นอกจากนั้นยังได้รับการแจกจ่ายถุงยังชีพซึ่งปกติจะตกหล่นเพราะไม่มีสมาคมหรือผู้แทนบอกอาชีพรองรับ โดยก่อนการมอบถุงยังชีพ นายจุรินทร์ได้พาคณะเดินพบปะชาวซาเล้งอย่างเป็นกันเองตั้งแต่หัวแถวยันท้ายแถว